Mond vol tanden

Mirre voor je mond. En tandpasta in hapklare vorm.

 

Ons huis geurt nog steeds na van de voorbije feestdagen. Mijn voorraad wierook en mirre is nog lang niet uitgeput. Gelukkig hoef je harsen niet per se op te stoken om er plezier van te hebben. Mirre bij voorbeeld. Ik heb er nog een paar flinke brokken van liggen. Een paar brok heb ik in stukken geslagen en die staan te trekken in de kokosolie (om m'n lerares gerust te stellen: in de oven die netjes tussen 40 en 50 graden blijft, en niet in de twijfelachtige warmte van het winterzonnetje). En een bodempje pulver in een pot heb ik royaal overgoten met alcohol. En dat is géén restje,  wodka van Oud en Nieuw of zo.
Ergens achter in een kast staat een fles waar ik erg zuinig op ben: 96% alcohol. Behalve dat er niet heel makkelijk aan te komen is, is het ook nog eens erg duur 'en heel handig voor mijn kruidenbrouwsels. Vandaar dus die plek achter in een kast, om te voorkomen dat huisgenoten die een drankje willen opvrolijken, in de verleiding komen. Nu gebruikte ik het dus voor mirre. Die heeft echt 96% nodig, anders lost het niet goed op en ik wil toch wel graag alle goede stoffen in m'n drankje hebben.
De bedoeling is om er uiteindelijk een mondspoelmiddel mee te maken. Mirre werd al in de oudheid daarvoor gebruikt. Overigens niet alleen daarvoor. De Egyptenaren zetten het in bij het balsemen van hun doden. Dat maakt wel duidelijk dat het een anti-bacteriële werking heeft. Dat hadden de Griekse soldaten uit de oudheid ook al door, want die namen blijkbaar een flesje met mirre mee om hun wonden te behandelen. Waarschijnlijk was het olie waarin mirre was getrokken, want destilleren konden ze toen nog niet, dus in alcohol oplossen was er niet bij. Hopelijk duurde hun veldtocht niet te lang, want anders was de olie ranzig voor ze het nodig hadden.
 Een andere optie is om de mirre te verpoederen en door wijn te mengen. Hooguit wordt de wijn omgezet in azijn, maar ook dat is te gebruiken. Wel schudden voor gebruik, trouwens. Een smakelijk medicijn is het niet. Niet als wijn, niet als azijn. Mirre ruikt lekker -voor liefhebbers van harsen-, maar de smaak is bitter, gruwelijk bitter vinden veel mensen. Ik heb er niet zo'n last van, maar dat telt niet mee volgens ingewijden, omdat er weinig is dat ik niet te hachelen vind.
Terug naar mijn mirre-oplossing en de mondspoeling. Er zijn talloze kruiden die antibacterieel zijn, maar deze keer wilde ik een traditioneel mengseltje maken. Mirre dus, maar ook Kruidnagel en Pepermunt. En als je echt een ontstoken mond hebt, is Propolis (een bijenproduct, dat ze gebruiken om kieren in de korf te dichten, maar ook om indringers te mummificeren) een heel goed idee. Mirre was niet alleen vroeger een topper (Zoals in het Duitse boek Zene Artzney, medicijnen voor de tanden, waarin onder andere aanbevolen werd om mirre in wijn te koken voor een mondspoeling). Momenteel wemelt het internet van studies naar het effect van mirre in tandpasta's en mondspoelingen. Ik kwam zelfs een patent voor een mondspoeling die aandoeningen van de kransslagaderen zou moeten voorkomen. Nu is dat niet zo gek als het lijkt, want de bacteriën die in onze mond huizen, zijn niet allemaal lieverdjes. Ter plekke doen ze misschien soms kwaad, maar belanden ze verderop in ons lichaam, dan wordt het een ander verhaal. Zoals dat van de aangedane kransslagaderen. Spoelen maar, dus.
Kruidnagel is al net zo populair. Ik kwam een studie tegen naar kruiden die bruikbaar zijn voor de tandarts en kruidnagel stond daar bovenaan. Met de vermelding dat het gebruikt wordt als ademverfrisser, om tandpijn te bestrijden, als verdovingsmiddel en ter bestrijding van gingivitis en parodontitis (tandvleesontsteking in min of meer ernstige mate) en -dus- ook van bloedend tandvlees. Pepermunt is voor iedereen wel een bekend want dat is in onze contreien wel de meest bekende mondverfrisser. Als het niet als tandpasta  is, dan wel als pepermuntje-voor-noodgevallen. En ook hier zijn onderzoekers druk in de weer geweest om te bewijzen dat "het werkt". Inderdaad, Pepermunt blijkt de vermeerdering van staphyllococcen tegen te gaan, en nog wat meer narigheid, waaronder heel handig ook het ontstaan van biofilm -wat uiteindelijk leidt tot tandplak. Neem nog maar een pepermuntje...
Mijn drietal tincturen is getrokken. Ik meng ze netjes in gelijke delen en dat is al. Grappig detail: Ik had drie heldere, bruine tincturen, maar zodra ik ze mengde, werd het ondoorzichtig. Zodra ik propolis binnen heb, maak ik ook daar tinctuur van en gebruik ik geen drie, maar vier gelijke delen. Om te gebruiken, laat ik 6 druppels in een klein beetje water vallen. Die mondvol houd ik 30 seconden in mijn mond en that's all. Wat zal de tandarts blij met me zijn. Vooral ook omdat ik eigen fabrikaat tandpasta gebruik. Jarenlang gebruikte ik gewone pasta uit de supermarkt. En regelmatig kon in "de stoel" om een afgebroken tand of kies te laten repareren.
Sinds ik met kokosolie poets, is dat niet meer voorgekomen. Dat kan best toeval zijn, maar als ik naar de supermarkt ga, is dat niet meer voor tandpasta. Alleen kokosolie vind ik nogal saai, dus ik ben op zoek gegaan naar andere mogelijkheden. En ja hoor, ik heb nog verschillende wetenschappelijk verantwoorde ingrediënten gevonden. Kaneel, om nog een paar bacteriestammen te verslaan; geactiveerde houtskool voor stralende pareltjes; bentonietklei, om lekker te schrobben en voor aanvulling van de mineralen, net als zeezout. En last but not least: cacaopoeder (rauw en organisch), dat het ontstaan van gaatjes blijkt tegen te gaan. Oh ja, een paar druppels pepermuntolie heb ik er ook nog bij gedaan -voor het after eight-effect.
Omdat zo'n pasta niet in een tube kan, heb ik keurige porties gemaakt, alsof het leuke, kleine snoepjes zijn. En zo smaken ze nog ook.