Koken zoals oma

Ik heb de kop nogal in het zand gestoken de laatste tijd. Het was immers de bedoeling over onze voeding(sgewoonten) te schrijven. Eigenlijk spijbel ik nogal de laatste tijd en steeds weer weet ik een gelding excuus -vind ik zelf- te vinden... En dat voel ik. Mijn spierpijn speelt weer flink op. Tja, zo gaat dat met fibromyalgie. In onze familie ben ik niet de enige. Een tante van mij heeft er ook flink last van. Mee leren leven, zegt de dokter dan. Dat probeerde ze dan ook, tot ze op een gegeven moment met andere problemen bij een alternatieve arts terecht kwam. Die zette haar flink op dieet en sindsdien gaat het langzamerhand beter, ook met haar fibiomyalgie.
Welk dieet had zo'n goed resultaat? 'Eigenlijk,' vertelde mijn tante, 'moet ik koken zoals moe dat deed net na de oorlog'. Tante was toen nog klein, maar de herinnering is er nog. Het was het sobere boerenleven. Genoeg eten, maar weinig extra's. Geen gebakje als je jarig was, maar een beker chocolademelk en een snee krentenbrood. Als je dat verder nooit kreeg was het een even grote traktatie als nu een luxe taartje.Er was groente en fruit uit eigen tuin en vlees van eigen slacht, brood van graan uit de buurt. Vers en zo min mogelijk bewerkt. En in de winter was er de weck.
Tja, ik moet het maar weer eens proberen. Het koken zoals oma zal nog wel lukken, maar het eten... De moeilijkheid is dat het tegenwoordig normaal is om allerlei tussendoortjes te eten. En suiker werkt echt verslavend. Ik weet ervan mee te praten. Zodra je even de aandacht bij iets anders nodig hebt, is er alweer iets in je mond verdwenen: een restje van dit, een overschotje van dat; de laatste koekkruimels uit het pak, een restje chips van zondag...
Volkoren produkten eten vind ik ook nogal lastig, ik houd al niet zo van brood, laat staan bruin brood. Roggebrood, dat smaakt me wel, maar vaak zit daar ook nog weer een lijstje ongewenste toevoegingen in. En zelf bakken? Lijkt me lastig. Ooit heb ik het in het Openluchtmuseum Arnhem zien doen: de bakkers met hun blote voeten in de deegtrog. Toch maar niet.
Verder is koken en bakken zonder e-nummers niet zo'n groot probleem. Het ligt er natuurlijk aan wat je onder ongewenste e-nummers verstaat. Ik reken bakpoeder er niet onder, dat scheelt. Er zijn tegenwoordig al speciale boekjes voor e-nummer-vrij koken, maar eerlijk gezegd vind ik dat nogal onnodig. Schaf een gewoon basiskookboek aan, daar staan veel meer recepten in, simpele en wat ingewikkelder en er worden gewone, gezonde ingrediënten gebruikt. Vaak zijn die basiskookboeken de zoveelste herdruk van een huishoudschoolboek, dus weer: terug naar zoals oma het deed.