Spinnewebben

Wat een heerlijk herfstweer, maandag. En waar zat ik? Op de vliering! Het was niet helemaal de planning om daar te zijn. In tegendeel eigenlijk. De tuin stond hoog op mijn programma, maar dingen lopen nu eenmaal wel eens anders dan je denkt.
De basisschoolkinderen waren maandag een dagje extra thuis, want de leerkrachten hadden een studiedag. Leandra was degene die op het idee kwam om eens op de vliering te kijken. Een rommelzolder heeft nu eenmaal aantrekkingskracht. Toen ik zei dat het niet zo'n goed idee was, vanwege spinnenwebben en muizen bood ze gelijk aan de ragebol en stofzuiger mee te nemen. Zo'n aanbod is te goed om af te slaan!
Vol goede moed sleepte ze met haar jongere zusje de trap naar het vlieringluik. Ik hielp hen met de attributen naar boven en ging op de overloop aan de strijk. Een tijdje vermaakten ze zich prima met kijken en opruimen maar het duurde niet heel lang voor de eerste zuchten klonken. Het was natuurlijk ook een onoverkomelijke klus voor een 10-jarige met als enige hulp haar zusje van 8. Omdat ze nu een mooi begin hadden gemaakt, besloot ik dat het karwei maar afgemaakt moest worden ook en hees me door het vlieringluik.
Ik begreep de zuchten van m'n dochters op slag. Je hoefde maar even de ragebol rond te zwieren, en hij zag eruit als een suikerspin. We hebben met z'n drieën stevig aangepakt en het grootste deel van de zolder gekuist. Spinnenwebben voerden de boventoon, maar muizen waren ook duidelijk aanwezig geweest, de gifschoteltjes waren allemaal leeg en hier en er lagen zelfs een paar uitgedroogde muizenlijfjes. Bah! Maar zelfs daar gingen m'n dames niet voor op de loop. Flink hoor! En dan lag er her en der nog hooi en allerhande gruis, dat door de kieren van het dak naar beneden ritselt. De stofzuiger heeft een paar zakken vol weggewerkt.
Toen we alle spullen weer netjes hadden opgestapeld, was er nog één deel over dat de spinnen dichtgeweven hadden. Maar om niet de hele dag boven opgesloten te zitten, besloten we dat nog even te bewaren. Zo was er toch nog tijd voor de tuin. Dinsdag schraapten Leandra en Mathilda hun moed bij elkaar en verdwenen na een beetje aanmoediging weer naar boven. Het was toen gelukkig een fluitje van een cent en nu ziet het er alweer goed uit daarboven. Netjes genoeg om voorlopig niet meer te komen!