Slaperig

Ik sta in tweestrijd. Zal ik m'n bed weer een uurtje in duiken, of zal ik gewoon wat simpele karweitjes gaan doen? Nee, ziek ben ik niet. Dus eigenlijk is het verwennerij om weer onder zeil te gaan. Maar aan de andere kant, als ik het niet doe, loop ik de hele dag als een zombie rond, tot ergernis van mezelf en anderen. Dat krijg je van slaapgebrek.
En het ergste is, dat het voor een deel mijn eigen schuld is. Tja, die grote jongens, hè? Die doen het 'm. Tenminste, die zijn 's avonds om een uur of tien helemaal in de stemming om eens een poosje lekker te kletsen. Terwijl dat voor mij de ideale tijd is om naar bed te gaan. Voor de goede gang van zaken wat het huishouden betreft, zou ik ze rustig samen moeten laten zitten en verstandig onder de wol gaan. Maar ja, om een poosje met dat tweetal aan de praat te zijn, daar geniet ik enorm van en het is nog leerzaam ook -voor mij ja. Ook al praat je, soms letterlijk, over koetjes en kalfjes, je ziet tussen de regels van de stoere taal door toch al een stukje volwassenheid ontstaan. Heerlijk.
En dat is best een paar uurtjes nachtrust waard. Maar soms is het gewoon teveel, als ik bijvoorbeeld een paar nachten al niet al te best geslapen heb. Dan begin ik overdag te dazen. Zoals nu dus. Welterusten!