Lekker samen bezig

We houden ervan om lekker te rommelen. Heel vaak betekent dat: ergens mee beginnen, maar klaar komt het nooit. Als ik knutselspulletjes of ideetjes tegenkom die me wel leuk lijken voor de kinderen is het eerste criterium: kun je het snel kant en klaar maken.
Koekjes bakken is zoiets. Dat gebeurt hier dan ook nogal eens. Vooral een regenachtige zaterdagmiddag is er ideaal voor. Dan zitten drie of vier meiden gehurkt voor de boekenkast om een kookboek uit te zoeken, en vervolgens een recept. Inmiddels hebben ze allemaal hun favoriet. Voor de een is dat een simpel recept met zandkoekjes, de ander houdt van soezen bakken, en nog een ander heeft boterkoek met stip bovenaan staan.
Gelukkig hoeven ze over de kookboeken niet te ruziën, die heb ik in veelvoud. Een erfenis uit de tijd dat ik voor 'onze' krant de kookrubriek schreef. Het heeft me letterlijk meer dan een meter kookboeken opgeleverd, waaronder enkele basisboeken. Het is dat ik geen keuze kon maken, anders was een groot deel op de rommelmarkt beland, maar nu heb ik plezier van m'n besluiteloosheid. Overigens staat in de rij nog een boekje dat veel wordt gebruikt. Dat kreeg ik twaalf jaar geleden voor moederdag van mijn oudste zoon, die het zelf had gemaakt in groep twee. Het was vooral leeg, en dus geschikt voor het opschrijven van veelgebruikte recepten. De allereerste die erin kwam, was het recept van bananencake. Dat vertoont inmiddels diverse vlekken...
De dames hebben trouwens niet altijd zin om met deeg in de weer te zijn. Ze houden ook van papier. Een paar weken terug had Leandra een vriendinnetje te spelen. Ze kwamen op het idee om uit de bak met oud papier een paar stukken karton te vissen en daar een etagère van te knutselen. Het is niet helemaal klaar gekomen. Een volgende woensdag moeten ze hun werkstuk nog verder verven.
En soms wordt een werkstuk gerecycled. In de kerstvakantie leverde een rondje internet een leuk idee op: een stekelbal van papier. Het zag er op het plaatje leuk en niet al te moeilijk uit. Helaas, de praktijk bleek anders. De diverse onderdelen wilden maar geen bol vormen. Maar geen nood. Leandra maakte er een stekelvarkentje van en Mariana gaf haar stekels een waterlelie-vorm, met een paar bladen en een kikker erbij. Leuk hè?