Tuindagboek mei

7 mei
Ik blijf het maar herhalen: wat een kostelijk weer. De tuinstoelen maken weer overuren -die van mij niet zoveel, overuren zijn meer bestemd voor hark en schoffel. Het de ene na de andere stralende dag geeft temperaturen van rond en boven de twintig graden. 's Nachts heeft koning winter ook afgedaan, al ochtenden lang is het witte waasje vorst afwezig.
Net ben ik even de tuin uit geregend, helemaal niet erg, een buitje voor het stof is alleen maar nuttig. Nu staat er volgens de voorspellingen wat koeler weer op het programma, maar dat zal denk ik geen problemen opleveren, zolang de temperaturen maar niet onder het vriespunt duiken. De eerste aardappels steken voorzichtig een paar blaadjes boven de grond. Ook de kohlrabi laat kiemblaadjes zien. De erwten hebben de mussen overleefd en beginnen zelfs al iets te ranken. Alleen ligt de hele tuin vol stukjes aluminiumfolie. De volgende keer dus een afschrikker bedenken die minder rommel maakt. Ook van de aspergeplanten zie ik hier en daar een kopje. Helaas is er ook dit jaar geen oogst. Ik heb een paar nieuwe planten en de oudere plant moest verplaatst worden, dus ook die moet eerst weer energie voor zichzelf verzamelen. De rabarber is wel geschikt voor gebruik. Die is vorig jaar zo enthousiast gegroeid dat ik hem zonder gewetenswroeging plunder, vorige week zijn de eerste vier stelen in de pan verdwenen.
11 mei
M'n groentetuin is weer een stukje gegroeid. Onze mede-moestuiniers hebben nog een stukje wei ontgonnen en nu zijn we met z'n allen een stukje opgeschoven zodat ik een deel van hetgeen zij vorig jaar in gebruik hadden bezaaien kan. Vol enthousiasme heb ik dus nog een paar zakjes zaad aangeschaft. Dat is de enige actie die ik ondernomen heb, het is weer behoorlijk koud (15 graden en dat is kóud als je een paar dagen van boven de 20 genoten hebt). Gelukkig hebben we geen enkele nachtvorst meer gehad en we zitten bijna aan de ijsheiligen, dus ik heb wel hoop dat het zo blijft. Het is ook de tijd van vruchtenbloesem. De pruimeboom stond als eerste in volle, witte pracht, de perenbomen en daarna de appelbomen volgden met gezwinde spoed. Het zal wel het langdurig koude voorjaar geweest zijn dat veroorzaakt dat alles bijna gelijk bloeit -en de blaadjes weer laat vallen. Af en toe lijkt het wel te sneeuwen.  Een enkele boom laat nog wat rose knoppen zien, onze sterappel komt zoals altijd ver achteraan en een zoete appel -geen idee welk ras- is voor de helft wit, de andere rose gespikkeld. Hopelijk komen daar ook nog bloemen en vervolgens vruchten aan, want dat zijn heerlijke appeltjes om te drogen.
20 mei
Koud -en miezerig nat. Ze -het KNMI- beloven de komende dagen 10 graden. Hoe moet dat nu met m'n zaailingen? Ze groeien hun potjes uit, maar het is nog zo koud. Een beetje afgehard zijn ze wel, maar zo'n grote klap ineens, ik ben bang dat dat teveel van het goede is.
Gisteren liep ik tussen de bedrijven door even de groentetuin in en schrok. Wat een onkruid! Zomaar, in een paar dagen... Hoe krijg ik het weer weg. Want ja, stuk voor stuk uit de modder trekken, dat is niet zo'n prettig vooruitzicht. Zucht, ik zal maar hard aan de slag gaan met tijd en moed verzamelen. Misschien dat ik nog wat zaaien kan, dat geeft in elk geval een goed gevoel.
25 mei
In elk geval droog vandaag. En niet al te koud. Vanmiddag heb ik de eenjarigen die in het tuinschuurtje stonden te verkommeren maar gepoot. Van de borders in de siertuin werd ik warempel een beetje blij. Alle meerjarigen die ik vorig jaar heb gepoot, laten zich weer zien; soms als  piepkleine scheutjes, anderen, zoals de alant hebben al forse bladeren. Nog weer wat siertuinmest erbij, dan kan het weer groeien dit jaar. Misschien komt het toch nog goed. Dan heb ik het niet over het middenperk, daar hebben de rozen het nu echt opgegeven, terwijl de vrouwenmantel het hele gebied veroverd hebben. Daar moet dus ook drastisch ingegrepen worden. Een stuk of 15 nieuwe rozen, dat is weer een rib uit de portemonnee. Misschien moet ik maar een andere oplossing bedenken.
27 mei
Een cadeautje: Stralende hemel, heerlijke temperatuur. In de groentetuin heb ik in elk van de 5 enorme potten voor de tomaten  (een erfenisje van een ontmantelde wietkwekerij) gevuld met een zak potgrond. Nu zitten ze net ongeveer half vol. Ik moet even bedenken of dat genoeg is, of dat ik er nog meer bij moet doen, eigenlijk is dat wel een beetje verspilling. De courgettes heb ik ook maar op hun bestemde plek gezet. Ze stonden armoe te lijden in hun veel te kleine zaaipotjes. Van narigheid begonnen ze bloemen te produceren en dat is nog niet de bedoeling volgens mij. Met de pompoenen is het van hetzelfde laken een pak. Die moeten morgen maar een plekje krijgen.