M'n hoofd zit vol sneeuwklokjes. Zeep met sneeuwklokjes erop en -geur erin; crème van sneeuwklokjes, foto's met sneeuwklokjes, het houdt niet op. Geen plek voor andere zalfjes en smeerseltjes of zeepjes. Alle kruiden op het tweede plan, alleen die sneeuwklokjes...
Zaterdag is namelijk bij onze opleiding de grote dag van dit jaar: de presentatie van onze kruidenwerkstukken. Behalve een heel verhaal -niet uit onze duim, maar uit allerhande wetenschappelijke onderzoeken- op papier dienen we een powerpoint te laten zien, compleet met twee kruidenproducten. En dat allemaal van èèn plant naar keuze.
Wat een krachtpatser is dat tere plantje!
Nooit geweten dat sneeuwklokje bij de geneeskruiden hoorde, maar het eerste wat ik tegenkwam, was dat het sneeuwklokje gebruikt zou worden om polio te genezen. Als je zoiets leest, trek je je wenkbrauwen wel even op. Dat kan niet kloppen, toch? Maar al speurend op het wereldwijde web kwam ik nog veel meer verbazingwekkends tegen. Zo wordt een stofje uit het sneeuwklokje -galantamine- gebruikt om het proces de ziekte van Alzheimer af te remmen, om de oogzenuw te beschermen bij mensen met verhoogde oogdruk en om te helpen bij het stoppen met roken! En een ander stofje uit de plant is werkzaam tegen het virus dat AIDS veroorzaakt en nog een paar van die akeligheden. Bovendien is galantamine pijnstillend, het versterkt zelfs de werking van morfine.
Niet dat het verstandig is om naar de apotheek te rennen voor een potje galantaminepoeder. Het heeft namelijk nogal wat bijwerkingen, als meest opvallende dat je bij te royaal gebruik (en dan hebben we het over milligrammen) de wc je beste vriend is.
Wie als eerste op het idee kwam dat je sneeuwklokjes gebruiken kunt als medicijn, is niet meer te achterhalen. Er is een Griekse mythe waarin -misschien- het sneeuwklokje een mooie rol speelt. De zwerftocht van Odysseus liep nogal uit de hand en hij strandde op een eilandje waar de tovenares Circe haar domicilie had. Zij betoverde Odysseus mannen door ze een toverdrank te geven, zodat ze in varkens veranderden. Hij was gewaarschuwd en door het tegengif Moly (sneeuwklokje) te nemen, had de drank op hem geen vat. Hij wist de verblufte Circe te dwingen de varkens weer in mannen te veranderen en uiteindelijk kon de hele bemanning opgelucht weer afvaren.
Een mooi verhaal, maar nogal vaag - zoals dat hoort bij een mythe. Dan komen de plattelands-ervaringen van een Bulgaarse wetenschapper heel wat geloofwaardiger over. Deze man kwam bij een polio-uitbraak moeders tegen die hun kinderen thee van sneeuwklokjesbollen gaven. Tot zijn verrassing genazen de kinderen volledig. Dit was het begin van een berg wetenschappelijke onderzoeken. En de stapel paperassen groeit nog steeds.
Jammer genoeg gaat het altijd over stofjes die uit de plant gehaald zijn en niet over de hele plant. En nog vervelender is dat niet in alle bolletjes hetzelfde zit. Om het sneeuwklokje dus echt te kunnen gebruiken, zou je je pol sneeuwklokjes tot een fors veld moeten laten uitgroeien, om telkens dezelfde soort bollen te kunnen gebruiken. En dan moet je nog mensen vinden die het aandurven om je medicijnen te proberen. Dus, als er liefhebbers zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten